Koorrepetitie 24 mei ll…
Peter M geeft op zíjn specifieke manier, ruime duiding bij het koorproject waarbij Constance Teichmann plechtig, muzikaal én met historische link naar deCHORALE, herdacht wordt op 16 juni a.s..
Naarmate Peters geanimeerde schets evolueerde, maakte dat bij schrijver dezes herinneringen aan Mechelen, mijn geboorteplaats en lange tijd ook woonplaats, los.
Enerzijds via Edgard Tinel, die er een lange met zijn naam gevoerde ‘vest’ langs de Mechelse ring, kreeg toebedeeld.
Anderzijds via het gereputeerde Lemmensinstituut dat vandaag weliswaar in Leuven huist, maar zijn oorsprong vindt in Mechelen (1879), onder de naam ‘Mechels instituut voor religieuze muziek’. Dezelfde stad waar toen al een orgelschool bestond. Stad die in januari 1474 benoemd werd tot hoofdstad der Nederlanden met alles wat dat vandaag nog inhoudt aan getuigen van historische gebouwen, oude straten, pleinen en bruggen, vlieten en sporen ervan, musea,… Muziekstad van alle tijden en genres. Kunstenaars en ambachtslui die een uitgebreid gamma kunstwerken bij elkaar bouwden, penseelden, schreven, componeerden, kantten, monumentale tapijten vlechtten, schrijnwerkten, beeldhouwden, sculpteerden, smeedden en brouwden,… Wereldvermaard vaak. Onderwijsstad, óók vandaag nog!
Centrale plaats echter in heel dit gebeuren, zo zal hierna blijken, de monumentale St.-Romboutskathedraal met de ruime historische (school)omgevingen errond.
Namen als Jules Van Nuffel, Jules Vyverman, Flor Peeters, Staf Nees en vele anderen, klinken mij bekend in de oren.
Jules Van Nuffel Jules Vijvermans Flor Peeters Staf Nees
Niet zozeer als algemene kennis, maar van thuis uit. Hoe er in hun tijd vanuit onder meer lessen Nederlands bij leerlingen op aangedrongen werd aan welsprekendheidstornooien deel te nemen waarvan Ast Fonteyne de bezieler was. De familie Verleyen en vele andere vriendschaps- en burenbanden. Ik heb ze veelal niet bewust meegemaakt, maar via mijn vader-zaliger en welke indruk ze op hém alvast maakten. Als mens en (muziek)fenomenen, blijven ze respectvol en met liefde in mijn geheugen en hart.
Wat ik over het historische en vermaarde St.-Romboutskoor uit de jaren 1930-1950 hoorde van hem, was één lange, respectvolle en nostalgische loftrompet. Van repeteren als koorknapen vóór het dagelijkse schoolgebeuren in het St.-Romboutscollege[4]. Tot repetities en uitvoeringen in de kathedraal, wat verderop. Alle soorten misvieringen opluisteren in grote of kleine koorsamenstelling. Quasi zeven dagen op zeven… Des morgens én des avonds…
Hoe trots hij vertelde vanuit het knapenkoor als solist mee de plechtigheid ter gelegenheid van de Eerste Communie van prins Boudewijn te mogen opluisteren, in de late jaren 1930…
Kameraadschap binnen het mannenkoor (vrouwen werden in die tijd niet toegelaten en heeft helemaal niets te maken met vrouwen, maar met tijdsgeesten). Vriendschapsbanden voor het leven, ook ná een actieve koorloopbaan. Hoe zo’n koorlid mij leerde schoolslagzwemmen in het Stedelijk zwembad in Mechelen. Een ander mijn belezen en strenge klastitularis was in het vijfde leerjaar in ’t college en dat deed met klinkende basstem en rond brilletje op zijn neus. Hoe gezichten uit dat koor elkaar op diverse plaatsen tegenkwamen en meteen de ‘klik’ met hun koorverleden hadden. Zeer uiteenlopende terreinen waarop ze professioneel actief waren. Hoe sommigen peter werden van kinderen van koorleden. Zo ook in mijn ouderlijk gezin… Ik stond erbij en keek daarnaar als kleine jongen aan de hand van mijn vader en naar boven kijkend. Indrukwekkend als kleine pagadder tussen al die druk vertellende stemmen. Koorreizen naar onder meer Parijs en zijn Sacre Coeur, zo vertellen oude, gekartelde wit-zwartfoto’s. Echter óók in St.-Romboutskathedraal himself…
Strenge, maar geliefde en gewaardeerde repetitoren waaronder geciteerde grootmeesters zelf.
Tenslotte Lemmens en zijn gelijknamige instituut of ‘gesticht’, zoals het in Mechelen genoemd werd… Gelegen aan de Koningin Astridlaan met haar prachtige huizen.
Voormalig Lemmensinstituut Mechelen, toen en nu…
Óók Jacques Nicolas Lemmens gaf zijn naam aan een Mechelse straat evenals Monseigneur Jules Van Nuffel en andere muzikale generatiegenoten die er pleinen mee sierden.
Alsof het in sterren gecomponeerd stond… Misschien complotacts van diegenen die hogerop vermeld werden? Meer aannemelijk, officiële erkenning van de Mechelaars voor zoveel moois dat ze schonken.
Zélf bijdragen mogen, willen, kunnen leveren aan een koor dat naast het St.-Romboutskoor van weleer absoluut een plaats verdient. Niet op hoogzaal/doksaal want geen plaats voor zovelen, maar op stevige constructies om gewichtige muziek en zijn uitvoerders te dragen. Het zou wat geven…
Niet het Sportpaleis, maar beide kathedralen zouden daarvoor uitgelezen plaatsen zijn. Ieder met hun historie en draagsters van wat generaties er beleefden aan prachtige koor-, orgel- en andere muziekvormen…
Heel trots op mijn vader, maar ook op wat deChorale mij geeft op vele vlakken…
Deze blogbijdrage leverde bewust een extra, niet onbelangrijke, maar bescheiden Mechelse muzikale link met wat de herdenking van de geboorte van Constance Teichmann, 200 jaar geleden, wordt op het gelijknamig Antwerps pleintje, anno 2024.
Bedankt, beste Peter voor de impuls die jouw duiding mij gaf enig opzoekwerk te verrichten en familiealbums te raadplegen!
Ivo Roggemans (B2/026)