30 november 2023… Aftrap voorbereiding ‘Johannes-Passie’.
Succesedities ‘Canto’ blijven weliswaar nazinderen in gesprekken, harten en hoofden. Oorwurmen à volonté, níét enkel bij prille, wegdromende, nostalgische wereldverbeteraars uit de jaren 1960 en 1970…
Hún leeftijd en dús opgroeien als pubers en jongvolwassenen, refereert naar een nieuwe, ingrijpende, bewogen tijdsgeest met ‘vrijheid’ als één van de kerngedachten.
(Her)maakbaarheid van individu en maatschappij waarin dat zich kan ontplooien. Diverse experimenteer- en ontdekkingstochten die nieuwe einders en perspectieven zichtbaar maken.
Visionairen op diverse gebieden, die zien wat velen nóg niet zien…
Á la Hergé die reeds in 1954 zíjn ‘Mannen op de Maan’ naar én op de maan bracht met die mythische rood-wit-geblokte raket… Kuifje, zoals steeds, als ontdekkend reporter ter plaatse.
Óók splinternieuwe muziekgenres die hun mistige ‘underground’ of benepen podia verlaten en massa’s in zwijm brengen. Vaak daaraan gelinkte haircuts, outfits en ander uiterlijk vertoon.
Woodstock en andere vormen van muziekbeleving ‘en masse’. Beatles, Stones, Doors en ABBA. Trendsetters en inspirators tot vandaag én (veel) verder…
Nieuwe tijden en scharniermomenten die dat aankondigen.
Ze waren er altijd en zullen er steeds zijn…
SAC LO, de voorbije vier maanden wereldcentrum van enig mooie barokmuziek… Met JSB als centrale figuur én zijn hedendaagse pleitbezorger PD, naast hem. dCH én LP als muzikale hemelbestormers à la geciteerde raket…
400 jaar áchteruitkijken en vaststellen dat tijden constant in beweging zijn. Maar óók enigszins herkenbaar…
Bach en hoe hij als ‘jongeling’ zijn Passies experimenteel componeerde. Trendsetter en dús visionair in díé tijd. Aanvankelijk zoekende naar eigen stijl- en compositievormen die níét meteen succesvol waren… Hij zal ongetwijfeld experimentele schrifturen op zijn huisorgeltje of tijdens repeteermomenten als organist, in de hem toegewezen kerken tijdens de ‘daluren’, met twijfel maar ook koppig én vastberaden, in ‘stilte’ gebracht hebben.
Hoe hij om den brode diende te solliciteren bij mecenassen en zijn naam aanvankelijk géén poorten opende…
Mythes rond 1 en 4 en hoe cijfer- en muzieknotencombinaties binnen zijn composities, als verborgen handtekeningen en territoriumafbakening, de tijd trotseren… Diverse hedendaagse auteurs verklaringen trachten te geven over de vele gelaagdheden in zijn muzikale denken, schrijven en uitvoeren.
Het zijn steeds leerrijke, boeiende en vaak ook uit het leven-van-toen-gebrachte interludia door wie anders dan ónze Maestro, PD. Het zouden ook JSB, GFH of MT themselves kunnen zijn aan de pupiter van SAC op LO of, waarom niet, tekstuele bijdragen voor een koorblad uit die tijd...
Verduidelijkingen die partituren extra leven en dimensie inblazen. Voor extra stilte en luisterbereidheid zorgen bij diegenen voor wie het repeteertijd is op dat moment. Ook hier verwijs ik naar boeiende bijdragen aan blogedities die gekoppeld werden aan de Johannes-Passie 2024 én vorige.
Maestro’s die hun stempel drukken op wat ze muzikaal krijgen aangereikt uit het verleden, maar daar tegelijk nieuwe, creatieve impulsen willen aan toevoegen voor hun opdrachtgevers vandaag.
De énigen ook die muzikaal steeds de eindplooi leggen. Bijsturen waar nodig is. Verbaal en non-verbaal ‘hún’ koor-(orkest) becommentariëren, aanmoedigen én dankbaar buigen als de plooi hen bevalt.
‘Namasté’ als veruiterlijking van dankbaarheid, wederzijds respect én vertrouwen.
Muziek als middel om de wereld éven warmer en begripsvoller te maken.
Géén plaats voor betweters, tafelspringers, mierenneukers, m’as tu vu-persoonlijkheden voor wie een spiegel een waardevolle gesprekspartner zou kunnen zijn.
Koorzondagen als essentieel deel van groeiproces naar uitvoeringen die enkele weken later podia, zalen en muzikale harten overvallen én veroveren…
Keukenprinsessen die er exquise versnaperingen uit de culinaire, opgestroopte mouwen schudden. Cakes, taarten, chocolade en koekjes in alle maten, kleuren en gewichten blijven aanvoeren. Hun vaak enigszins gelukzalige, ietwat geheimzinnige glimlach op de doorzongen lippen, wijst op binnenpretjes en innerlijke voldoening hun mede-zangers te verwennen... Druiven, mandarijnen, bananen en fruitthee om enthousiaste gebruikers van voorgaande niet limitatieve opsomming, tóch een minder zondig gevoel te geven na al dat ge-proef en bewondering aan rijkelijk gevulde, strategisch opgestelde presenteertafels…
Leuke gesprekken ook met koorleden waarmee je die niet elke repetitie hebt. Verrassende kennismaking met nieuwe krachten in de fleur van hun ‘projectzanger-statuut’.
Correcte Duitse uitspraak en taalgevoel nastreven ná advies van ‘onze’ Sigrun E. dCH kan trouwens trots zijn en beroep doen op diverse leden die talen spreken waarmee je deze planeet quasi gemakkelijk doorkruist… Wellicht enkele zeer plaatselijke uitzonderingen niet te na gesproken als Aino, Lijflands, Chamicuro, Dumi, Ts’ixa, Gothisch én andere afgeleiden van misschien wel het Algemeen Antwerps...
Peter, ons véél te vroeg ontvallen ondertussen. Koorlid dat we voor altijd mee in onze harten en op podia dragen… De (muzikale) eer die we hem mochten brengen was beklijvend voor elkeen die de afscheidsplechtigheid in Wilrijk meemaakte.
“Ruht wohl”, beste Peter… Voor altijd deCHorale-B14.
Je kreeg een prachtig voorsmaakje van wat we op 23 en 24 maart brachten voor velen.
Van een ‘fietskerk’-met-brandglas-in-beton, een concertzaal maken gebeurt niet in een handomdraai…
Wél in drie dagen… ‘Afbreken’ ging sneller…
dCH heeft immers een ‘Johannes Task Force’ in huis, onder auspiciën van ene SA.
Transformeren, delegeren, construeren, transporteren, déménageren, arrangeren, bricoleren,…, maar vooral ook amuseren tijdens de 3-uren-opbouw van de scène waarop zich een cruciaal bijbelverhaal zal afspelen enkele dagen later.
Havencontainer openen en vaststellen dat die maagdelijk zuiver kan zijn in deze ‘drugs gerelateerde’ tijden… Podia onderdelen, trappen en oosterse tapijten à volonté, die hun weg vinden naar het podium-in-wording…
Ze werden overgeladen op de aanhangwagen-van-dienst en met 2 pk-mankracht naar de ‘concertzaal’ geduwd. Bergop én bergaf met stevig bochtenwerk onderweg… Arbeid die schrijver dezes en zijn kompaan M niet elke dag in armen en benen hebben…
Generale die nú al koude en warme rillingen gaf… Zelfs bij het nachtelijke schrijfwerk voor dit tekstdeel…
Pauls enthousiasme en bij momenten wegzweven boven voorliggend partiturenboek, werkt aanstekelijk. Hyperconcentratie, priemende, aanmoedigende, waarschuwende blikken naar ‘zijn’ koor én in functie van komende ‘valkuilen’. Ogen te kort want er is veel te overschouwen voor hem… Daarenboven handen en vingers die olympisch getraind zijn en élke komma en crescendo minutieus aangeven. Ingebouwde metronoom waar Big Ben niet in de buurt van komt…
dCH in focusmodus naar uitvoeringen, zoals deze auteur dat al 3 jaar meemaakt. Mattheüs-Passion versie 2022, was de eerste in een ondertussen al lange rij diverse optredens. Al weet ik dat enige nuance tegenover ‘anciens’ hier op zijn plaats is…
Voelbare spanning, extra de rug krommen en thuisstudie… “That’s de spirit”, zeggen sommigen dan in het Antwerps. Én, niet te vergeten, hogervermelde keukenprinsessen die daar nog een extra schepje bovenop doen…
Orkest en solisten… Één gedreven en professionele ploeg.
Drie sirenen op een rij… En dan verwijs ik niet naar de Griekse mythologie, maar naar quasi hedendaagse opvolgsters. Rechtstaand, prachtige muziek producerend uit dwarsfluiten en Engelse hoorn. Tegelijk ook zachtjes, mythisch meebewegend op hemelse klanken. Wellicht de blik gericht op de Maestro die als ‘vuurtoren’ de klippen ver weg houdt…
Onze reporter op het historische proces, ter plaatse… Van hetzelfde laken een broek. Óók uit een vertrouwen gevend, historisch mediahuis. Alsof hij écht verslag geeft van dit bijbelgegeven. Géén ‘wetstraatees’, maar knap staaltje studeerwerk om dit quasi uit het hoofd te debiteren en met slechts enkele debatkaarten in de hand. Je zou bijna denken dat hij een échte is…
Wetende dat JSB in 1977, met twee Voyager-missies, de eeuwige ruimte werd ingeschoten… Weliswaar op digitale dragers met ook muziek van enkele anderen, kunnen we afsluitend zeggen dat hij een visionair blijft voor altijd én ook onmetelijk ver van hier. Als Kuifje, de ontdekkende reporter in zijn wit-rode vehikel…
“Als een Enterprise op verkenningsmissies naar onbekende werelden…”
En, oh ja ja,…
Beide uitvoeringen waren oogverblindend, hartverwarmend en steengoed schoon!
De staande, unanieme ovaties en véle lovende berichten laten daarover geen enkele twijfel bestaan! Er waren zelfs voorstellen om op ‘tournee’ te gaan met dCH, LP en JSB.
Zélfs ene paashaas was zó ontdaan dat hij een lading eieren achterliet in de loge van het koor nog vóór Pasen…
…Op naar de volgende reeks oorwurmen nu…
Dikke chapeau voor wééral dCH!
Ivo (B2-026)
PS Kristien en Peter worden met stip vermeld in het dagorder dat deze buitengewone koorprestatie becommentarieert!